Rouw & verdriet bij het stervensproces van je dier

Ik kom er veelvuldig mee in aanraking, dieren die in hun laatste fase van het leven zitten, dieren die op het punt staan te sterven, dieren die veel lijden of dieren die al overleden zijn. Bij al die situaties komen sterke emoties omhoog, veel verdriet en de angst en weerstand om los te laten. Juist in deze situaties kan een dierentolkgesprek en healing heel waardevol zijn. Ik maak dus contact met behulp van een foto met het dier.

Stervensproces

Heel vaak wordt ik gevraagd op het moment dat het dier steeds meer klachten laat zien, oud is en op het moment dat de dierenarts vaak niks meer voor het dier kan doen. Dan rijst de vraag wat nu. Een dierentolkgesprek geeft vaak veel duidelijkheid over wat het dier ervaart. Over het algemeen zijn dieren niet bang voor de dood, ze kunnen er zelfs naar uitkijken. Maar wat voor ieder dier en mens verschrikkelijk is is de pijn die er bij komt kijken. Toch geven veel dieren aan dat ze iets anders tegen die pijn aankijken als de mens soms. De pijn en het grote ongemak is volgens de dieren soms nodig om de wens om het lichaam los te laten toe te laten nemen. Dat kan een vrij kort proces zijn of een langdurend proces. Het dier trekt zich steeds meer uit het lichaam terug. Het lijntje wat de basis chakra verbind met het eerste chakra wordt dunner, de lijn die het dier met de hogere bronenergie verbind vanuit het kruinchakra wordt sterker. Het hele energieveld wordt lichter. Het lichaam wordt steeds meer een zware ballast die het dier los wil laten. De wens om weer vrij te zijn van het fysieke lichaam met al zijn pijn en ongemak wordt sterker. Vanuit de dieren die in de laatste fase zitten voel ik ook vaak een verlangen naar de dood. Het grote loslaten van alle narigheid die ze vast houdt in de zware trillingen. Dieren hebben daar geen oordeel over. Ze voelen de lichte kosmische energieën aan hun trekken, ze voelen de hulp van hun spiritiele gidsen en verlangen vaak naar die bevrijding. Soms ook ontstaat er vechten tegen het lijden en het loslaten. Net als bij mensen. Het is een proces die lang of kort kan duren afhankelijk van de aard en wensen van het dier.

Taak van het dier

Sommige dieren zijn zeer toewijdt aan hun taak en/of aan hun mens. Die willen en kunnen dat slecht loslaten. Hierdoor kunnen ze langer in leven blijven terwijl hun lichaam al op is, dit veroorzaakt veel fysiek lijden. Ook dieren vervullen taken die ze met veel ambitie volhouden. Paarden die naast hun eigenaar staan als steun en toeverlaat. Honden die liefdevol het verdriet van de eigenaar helpen verwerken of katten die hun mens helpen meer in hun gevoel te komen en minder in hun hoofd. Die taak geven ze soms niet snel op. Maar andersom kunnen mensen ook hun dier vasthouden. De mens voelt dat hij of zij niet zonder de steun van het dier kan. Die bang zijn voorgoed zijn geliefde dier kwijt te raken. Want dieren zijn vaak ons steun en toeverlaat. Het dier voelt dit haarfijn aan en stelt zijn stervensproces uit om de mens ten dienste te zijn. Vaak helpt het al om te beseffen dat hij dier er fysiek niet is maar desondanks nog prima in staat is zich energetisch met hun mens te verbinden. Het dier is niet weg ook al is hij/zij overleden.

Euthanasie

Hoe staan dieren dan ten opzichte van euthanasie? Dat is helemaal afhankelijk van het dier. Sommigen willen dit proces van pijn helemaal tot het einde toe voelen om zo helemaal klaar te zijn om over te gaan. Andere dieren hoeven die pijn niet te voelen, ze zijn ook zonder die pijn wel klaar om dood te gaan en willen daarbij graag geholpen worden. Bij veel dieren speelt de angst voor de dierenarts wel vaak een rol. Als ik noem dat de dierenarts ze een spuitje kan geven om van de pijn verlost te zijn en het leven te verlaten roepen ze ‘nee’. Maar als ik ze voorstel dat er een mogelijkheid is waarbij ze redelijk pijnvrij in hun veilige omgeving samen met hun eigenaar het leven kunnen verlaten zeggen ze “ja”. Dus als het mogelijk is de dierenarts aan huis te laten komen en er zelf ook bij te zijn heeft dat altijd de voorkeur.

Helpen met de overgang

Ten slotte kwam ik laatst een dier tegen die helemaal niet door had dat ze dood was. Er was een ongeluk gebeurd en sindsdien probeerde de kat in kwestie wanhopig de eigenaar te bereiken maar voor haar gevoel lukte dat niet. Die was alleen maar verdrietig. En ik maar proberen te troosten riep de kat wanhopig. Toen ik aangaf maar heb je dan niet door dat je al overgegaan bent toen kwam de klap alsnog. Veel verdriet en boosheid en een versneld rouwproces vonden in een fractie va een seconde plaats. Gelukkig kon ik de hulp inroepen van spirituele helpers van het dier. Waardoor ze vol liefde op eigen kracht het leven helemaal kon verlaten en op een liefdevolle manier afscheid kon nemen van haar eigenaresse. Haar lichaam was er niet meer maar ze bleef als een geest rond het huis dwalen, wat niet de bedoeling is. Dat zijn heftige dingen maar ook heel mooi en waardevol. Er gebeuren altijd hartverscheurende maar ook intens mooie dingen rondom doodgaan en rauw. Het is een pijnlijk proces voor dier en eigenaar maar liefde kan ook op een hele intense manier gevoeld worden. Ook na het overlijden zoeken vrijwel alle dieren nog contact met hun eigenaar om troost en liefde te brengen. Het is vaak zonde als de eigenaar daar niet voldoende voor open staat of helemaal vast zit in zijn of haar verdriet want dat doet de dieren ook verdriet. Ze willen zo intens graag helpen en liefde brengen. In hun leven maar helemaal na hun dood. Een dierentolkgesprek kan ook altijd plaats vinden met een inmiddels overleden dier. Dat geeft vaak veel troost.