
Je schuldig voelen ten opzichte van je dier? Het gevoel hebben dat je gefaald heb? Het gevoel hebben dat je tekort bent geschoten als het gaat om aandacht liefde en zorg voor je dier? Heel herkenbaar voor mij. Ik denk dat heel veel diereneigenaren hier regelmatig mee te maken hebben. Het is ook niet altijd even leuk en eenvoudig om goed te zorgen voor je dieren. Ze zijn van je afhankelijk en er kan van alles aan de hand zijn wat jij niet onder controle hebt, wat jullie overkomt. Ik kom met name heel veel schuldgevoelens tegen bij eigenaren waarvan hun dier is overleden. Bijvoorbeeld je kat komt om het leven door een auto ongeluk. Dan speelt mogelijk continu door je hoofd; wat als ik heb vanochtend niet naar buiten had gelaten?. Je paard krijgt opeens koliek en overlijdt. Had ik hem nou maar niet naar deze stal gebracht, ik wist dat het stressvol zou zijn en dat het ruwvoer niet helemaal ok is. Je hond valt uit naar je en je schikt enorm en je geeft hem zomaar vanuit het niks een klap. 3 maanden laten overlijd hij en dat incident blijft zich maar afdraaien in je hoofd.
Ikzelf weet nog goed hoe vaak ik aan mijn plotseling overleden kat moest denken. Ik zag in de ochtend dat hij niet ok was, hij kwakkelende al een tijdje met artrose en nierproblemen. Die ochtend voelde hij niet goed aan, maar ik moest werken. Ik ben toch aan het werk gegaan. Steeds vroeg een collega iets aan me, steeds werd er aan me getrokken waardoor ik niet op tijd terug naar huis kon. En onderwijl voelde ik steeds mijn lieve kat aan me trekken. Hij wachtte op me, bleek later. Toen ik thuis was, overleed hij in mijn armen. Wat heb ik getreurd om zijn verlies en wat heb ik mezelf vaak kwalijk genomen dat ik niet eerder van mijn werk naar huis ben gegaan. Want hij had pijn en wachtte op me voordat hij kon vertrekken.
Ook mijn allereerste paardje die ik heb verkocht toen ik ging studeren, daar heb ik nog zo vaak met schuldgevoel aan terug gedacht. Ik heb zoveel dingen niet goed gedaan in zijn leventje. Ik was nog zo n leek als het ging om training en welzijn van paarden. Ik weet dat je je dier die zorg en liefde geeft op jou manier en naar je beste inzicht en bewustzijn op dat moment, maar toch…. Nu zoveel jaar verder heb ik contact gezocht met deze dieren. Ik heb mijn excuses aangeboden voor alle fouten die ik heb gemaakt. Ik heb ze een healing gegeven. Ik heb hun liefde gevoeld. We hebben liefde uitgewisseld. En het voelde goed daarna. Ik heb het los kunnen laten.
Weet dat er mogelijkheden zijn contact met je inmiddels overleden dier te leggen en uit te wisselen en samen te healen met je dier. Ze zullen je er dankbaar voor zijn. De liefde gaat weer stromen en schuldgevoelens verdwijnen. Het kan zelfs enorm veel invloed hebben op je eigen welzijn als je zo n proces aangaat met je dier. Hoe dan? Ik zoek contact met je overleden dier en zoek tevens contact met de energie van zijn of haar eigenaar. Ik ga het dier en de mens vragen waar de pijnpunten zaten. Hoe beide het beleeft hebben en ik geef jullie beide een healing op de punten die nog onafgemaakt en pijnlijk aanvoelen. Ook overleden dieren kunnen veel baat hebben bij een healing, dat helpt ze met hun opschoonproces voordat ze opnieuw reïncarneren. En jij als eigenaar kan eindelijk gaan rouwen om je dier en los laten. Schuldgevoelens kunnen het rouwproces namelijk enorm blokkeren. Daarna gaat het meer afgerond aanvoelen. Inmiddels overleden dieren kunnen namelijk ook energetisch aan je blijven trekken zolang er nog onafgemaakte stukken tussen jullie aanwezig zijn. Dit healen en afronden geeft een opgelucht gevoel, weet ik uit ervaring. En dieren vergeven altijd. Hun hart en hun liefde is zo groot.